Wie er al eens een klein lettertje op naslaat, zal zeker de naam van Evie Ladin zijn tegengekomen bij The Stairwell Sisters, het uitsluitend uit dames bestaande gezelschap uit de regio rond San Francisco, dat de voorbije jaren een drietal fijne folkplaten op de wereld losliet.

Welnu, deze Evie Ladin, begenadigd banjospeler en zangeres, leverde zopas haar solodebuut af en eigenlijk valt er niet erg veel over te zeggen: dit is namelijk een plaat die aan alle verwachtingen voldoet: traditioneel van opbouw, is dit een verzameling liedjes (veelal origineel, maar her en der ook een cover), die niks minder of niks meer pretendeert te zijn dan een verzameling fijne liedjes. Volksliedjes, met name. Dat staat in mijn normenschaal voor: eenvoudige instrumentatie, degelijke zang, een afwisseling van ballades en dansdeuntjes, zo ’n plaat die voorbij is eer je er erg in hebt. Je wordt daar blij gezind en goedgemutst van, want het wordt je allemaal op een zodanig organische manier gepresenteerd, dat het je niet de minste inspanning kost om dit te beluisteren.

Ik vind zoiets erg fijn om te ondergaan, zeker wanneer, zoal hier het geval is, een keure topmuzikanten instaat voor de muzikale inkleuring: Mike Marshall (die ook de productie voor zijn rekening neemt), Keith Terry, Suzy Thompson, Caleb Klauder, John R. Burr en Lloyd Maines, naast nog een resem anderen. Resultaat van al deze samenwerkingen is een dozijn fijne liedjes, waar 99% van de mensheid allicht niet wakker van ligt, noch op zit te wachten. Mensen zoals u en ik, die muziek belangrijk vinden, kunnen alleen maar genieten van de prachtige eenvoud en de eenvoudige pracht van een plaat als deze. Nu nog iemand vinden, die dit op de radio wil draaien…..nochtans…track 12 is een geheide hit! (Dani)